Tematyka uzależnień najczęściej kojarzy się z patologicznym spożywaniem alkoholu. Niekiedy przychodzą na myśl narkotyki, hazard, rzadziej palenie tytoniu. Jednak niezmiernie rzadko słowo uzależnienie wywołuje skojarzenia nawiązujące do szerszego wachlarza możliwych postaci tej choroby, w tym związanych z codziennym funkcjonowaniem wielu z nas.
Jeśli jesteś osobą, która nie jest w zaawansowanym stadium uzależnienia od alkoholu, narkotyków lub hazardu; która nie otrzymała diagnozy i nie jest w trakcie procesu leczenia, prawdopodobnie nie postrzegasz siebie jako człowieka, którego problem uzależnień w ogóle dotyczy. Podobnie sprawa przedstawia się w stosunku do bliskich ci osób.
Tymczasem problem uzależnień jest znacznie bardziej powszechny niż zwykliśmy sądzić, a zróżnicowany sposób przejawiania się sprawia, iż prawdopodobnym jest, iż zróżnicowane dysfunkcje typowe dla „mózgu uzależnionego” mogą dotykać twojego otoczenia społecznego, a niewykluczone, że również ciebie. Zauważmy, że mechanizmy funkcjonowania mózgu uzależnionego dotyczą nie tylko osób z pełnoobjawowym i zaawansowanym stanem choroby. Nawet jeśli nie jesteś osobą ze zdiagnozowanym uzależnieniem możesz przejawiać pewne sposoby myślenia, zachowania, odbierania świata typowe dla mózgu uzależnionego.
Wiele aspektów funkcjonowania, które nie kojarzą się bezpośrednio z zagadnieniem uzależnienia może zawierać u swych podstaw zbieżne z nim mechanizmy, np.:
niekonstruktywne sposoby wyrażania emocji (objadanie się, nadmierne pragnienie słodyczy, zaburzenia łaknienia, doładowywanie energii substancjami pobudzającymi, zatracanie wolnego czasu w oglądaniu filmów jeden po drugim, „życie’ w rzeczywistości wirtualnej, przepracowywanie się itp.);
trwanie w niesatysfakcjonującym związku uczuciowym, uzależnienie od uczuć/życia z inną osobą;
obecność uzależnienia w najbliższym otoczeniu (partner, członek rodziny);
nieprzepracowane doświadczenia uzależnienia lub dysfunkcji w środowisku pierwotnym;
uogólnione poczucie bycia ofiarą w konkretnej lub w różnych relacjach, wchodzenie w taką rolę w interakcjach społecznych;
nadmierne poświęcanie się pasjom przy jednoczesnym zaniedbywaniu innych filarów życia (zatracanie się w pasjach);
wiele innych.
Wobec powszechności problemów związanych z szeroko rozumianymi mechanizmami uzależnień, publikacja Gdańskiego Wydawnictwa Psychologicznego, autorstwa Suzette Glasner-Edwards, pt.: "Uzależniony mózg. Jak wyjść z nałogu, wykorzystując techniki terapii poznawczo-behawioralnej, uważności i dialogu motywującego" wydaje się pozycją ważną i potrzebną. Książka jest źródłem podstawowych informacji pomocnych w rozpoznaniu problemu uzależnienia we własnym życiu, poprzez klarowne definicje i zwięzłe, rzeczowe opisy, ale również przykłady z życia osób uzależnionych. Atutem tej publikacji jest wskazywanie mało znanych przejawów uzależnienia, dzięki czemu dla części czytelników może stanowić narzędzie pomocne w rozwoju samoświadomości. Dla wielu czytelników, może okazać się pomocna w uświadomieniu sobie, iż niektóre sposoby ich funkcjonowania, zakorzenione w codzienności do tego stopnia, iż nie dostrzegają w nich przejawów problemu – mogą stanowić obszar wymagający uleczenia. Jednakże polecam tę publikację nie tylko ze względu na wartości opisowe, edukacyjne, poszerzające wgląd i autodiagnozę, lecz przede wszystkim na zawarte tu metody pracy, które stanowią wsparcie w podjęciu działań korekcyjnych. Są to doskonałe narzędzie pracy nie tylko dla osób, dotkniętych problemem uzależnienia, lecz również dla tych, którzy w innym zakresie pracują aktywnie w procesie psychoterapii.
Zawartość książki została podzielona na 2 części:
Część 1 Zrozumieć uzależnienie Rozdział 1 Jak dochodzi do uzależnienia Rozdział 2 Uzależnienie to choroba mózgu
Część 2
Przezwyciężyć uzależnienie
Rozdział 3
Krok 1: wzmocnij motywację i zaangażuj się w zmianę
Rozdział 4
Krok 2: przygotuj się na sukces
Kim jest autorka książki?
Dr Suzette Glasner-Edwards jest profesorem nadzwyczajnym psychiatrii, afiliowanym przez Uniwersystet Kalifornisjki w Los Angeles, autorką badań z zakresu behawioralnej terapii uzleżnień oraz psychoterapeutą uzależnień i zaburzeń psychicznych w nurcie psychoterapii poznawczo-behawioralnej, technik motywacyjnych oraz uważności.
Autorstwo recenzji:
Eliza Śliwińska
Psycholog, redaktor naczelna Psychologii Rozwoju Osobistego
Jeśli w Państwa opinii powyższy artykuł może okazać się pomocny dla innych odbiorców, prosimy o udostępnienie. W ten sposób promują Państwo wartościowe treści i zachęcają nas do dalszej pracy.
Dziękujemy za uwagę i zachęcamy do odwiedzania naszej strony.